Geschiedenis
Het domein van de heer van Buckhorst lag niet "over de IJssel" en aanvankelijk ook niet in Salland. Geografisch viel het onder het landschap van de Veluwe, dat in het begin van de 13de eeuw onder het gezag van de graaf van Gelre was gekomen. In politiek opzicht probeerde de kasteelheer een tijdlang tussen de beide landsheren door te laveren. Bij een door de graaf opgestookte ruzie werd in 1224 het kasteel van Diederik van Bukhorst door bisschop Otto van der Lippe veroverd en "met toren en al" in brand gestoken.
In 1405 woonde er een Johan van Buckhorst op het kasteel, hij bekleedde de functie van drost van Coevorden en Drenthe. Een van de volgende bewoners van Buckhorst was Willem van Buckhorst. Hij overleed in 1501, nadat hij twee keer getrouwd was geweest en uit elk huwelijk een zoon had. Tussen deze zoons ontstond opnieuw een twist om de erfopvolging van de havezate. Johan, de oudste, kreeg het kasteel terwijl Arnold, de jongere, hem beschuldigde dat hij zich erfzaken die aan hem en zijn broers en zusters toekwamen had toegeëigend. In 1521 namen de Zwollenaren het kasteel in bezit en werd Johan gevangengenomen. Johan kwam weer vrij toen hertog Karel van Gelre het kasteel overmeesterde.
Op 11 maart 1580 werd Floris van Buckhorst met de havezate beleend. Hij huwde met Anna Bentinck die kinderloos overleed in 1587. Anna hertrouwde met Goosen van Lauwick, drost van Bredevoort, waarna de havezate in andere handen kwam. In 1779 nam Berend Hendrik Bentinck de naam Van Buckhorst aan en zetelde van 1813 tot 1830 als gouverneurs van Overijssel op de havezate. Na zijn overlijden in 1839 werden zijn bezittingen in een openbare veiling verkocht, waarna het kasteel in 1841 werd gesloopt.
