Een karakteristieke villa kijkt uit over een prachtig landschap dat deels agrarisch en deels natuurlijk is. De villa, met prachtig uitzicht over het meertje, is te huur voor groepen.

Landgoed Schultenwolde ligt ten westen van het dorp Tubbergen, onderaan de Tubberger Es. De zuidgrens is de Almelose weg tussen Tubbergen en Almelo. Verder is het terrein begrensd door agrarische percelen in het noorden, oosten en westen. Het landgoed bestaant uit 30 hectare bos, 20 hectare heide, vennen ( waaronder een pingo- ruïne, het Hondeven genaamd en een rietven), broekland en 6 hectare grasland. Centraal op een heuvel ligt de villa.

Bijzonderheden

Het landgoed bezit een 'pingo-ruïne', wat een overblijfsel is van de laatste ijstijd 10.000 jaar geleden. In die tijd was het een ijslens onder de grond die opvroor. Toen de ijstijd voorbij was, zakte de grond van deze lens af. Vandaar dat het ven op een heuvel staat en door de boeren in de omgeving het "heug staend ven" werd genoemd. Later is dit verbasterd tot Hondeven. Rondom dit ven ligt een zeer bijzondere vegetatie waaronder vleesetende planten en gentianen. Op enige afstand daarvan ligt een rietplas die afhankelijk van de hoeveelheid regenwater, onder water komt te staan.

Aan de toegangsweg van het bos staat een theehuis. Het theehuis is gebouwd van lange dunne stammetjes dennenhout dat slechts enkele jaren jong was en vermoedelijk uit het bos van Schultenwolde afkomstig was. Het feit dat het theehuis bestemd is als gemeentelijk monument, betekent dat er geen mogelijkheden zijn om iets anders met het theehuis te doen dan nu. Er mag namelijk niets aan verbouwd worden. Onlangs is het wel deels met geld van de provincie, hersteld.

De boerderij en het huis zijn architectonische uniek en stammen uit de begintijd van de 20ste eeuw. Ze staan onder gemeentelijke monumentenzorg. Om ze midden in de natuur in oorspronkelijke staat te behouden, hebben deze gebouwen veel onderhoud en aandacht nodig.

Geschiedenis

In de meimaand van 1907 fietste Abraham Ledeboer over de Tubberger Es en zag onderaan de Es iets glinsteren. Via het bos van Schultenwolde kwam hij bij een vennetje. Dit meertje, in de volksmond "'t Hondenven" genaamd, trok hem bijzonder aan vanwege de hoge natuurwaarde. Merkwaardig genoeg stond dezelfde week in de krant een advertentie voor de verkoop van goederen van boer Reint, waaronder gronden en een derde deel van het meertje, of te wel " 't Reints Rot". Via een openbare bieding kwam Ledeboer eind mei in het bezit van een deel van dit meertje en een weide. Nog diezelfde maand kan hij nog een deel van het meertje ruilen tegen dat stuk gekochte weide. Daarna moest hij nog een decennium wachten voor hij het deel van het ven, van de weduwe Drethler, kon bemachtigen.

Rond 1914 kocht hij het bos "Schultenwolde" van de erven Hattink. In datzelfde jaar werd de theehut gebouwd van stammetjes uit het bos. Ook werd er met stoeptegels (!) een tennisbaan aangelegd. Bijzonder voor die tijd, want de tennissport was geen populair tijdverdrijf in Twente.

In 1919 werd besloten tot de bouw van de villa en de boerderij, nog met een rieten kap. Door de ligging op een soort terp, ontstaat een panoramisch uitzicht op de omgeving en specifiek op het ven. Na de Tweede Wereldoorlog is op 5 mei 1947, tijdens een bevrijdingsvuur, de villa geheel afgebrand. Pas in 1953 is het huis weer in de huidige staat met het rode pannen dak opgebouwd. In 1959 overlijdt Abraham Ledeboer. Zijn zoon Hendrik Ledeboer erft Schultenwolde.

Na het overlijden van Hendrik Ledeboer erft zijn dochter, Helena Mathilde van der Sande Lacoste - Ledeboer, Schultenwolde. Zij voert thans met haar kinderen het beheer over landgoed Schultenwolde.